En nog veel meer zagen de deelnemers van de excursie naar het eiland Tiengemeten. Gerry de Vries doet verslag.

Op zaterdagochtend 20 september stonden we met 16 vogelaars op de pont naar Tiengemeten waar we in de verte al 2 Visarenden konden zien zitten in een dode boom. Bij het wachten op de pont werden we verwelkomd door Pijlstaarten, Grote -en Kleine Zilverreigers. De Cetti’s Zangers deden hun best om ongezien te blijven, ons plagend met hun luide zang. Een mooi welkom op weg naar dit prachtige stukje natuurgebied.

De wandeling ging in (bijna) een rechte lijn naar de positie van de Visarenden en onderweg scoorden we talloze vogeltjes, groot en klein onder begeleiding van Bruine Kiekendieven die bijna continu sierlijk door de lucht leken te dansen. De Visarenden waren uiteindelijk duidelijk te zien, al was die dode boom van waaruit ze de omgeving afspeurden nog steeds een eindje uit onze buurt. Een Paapje kwam nog even poseren voor onze kijkers en camera’s, ik had hem dit jaar nog niet eerder gezien, erg leuk.

Met de dreigende regen hielden we de wandeling kort om te kunnen schuilen in het restaurant onder het genot van een kop koffie/thee toen de regen inderdaad behoorlijk te keer ging.

We besloten Tiengemeten eerder te verlaten dan we van plan waren en naar Zevenhuizen te rijden. Daar was een Purperkoet gesignaleerd en tegen de tijd dat we daar zouden aankomen zou de regen stoppen. Bovendien was het toch min of meer op de route. Maar voordat we naar de pont waren gewandeld, was er voor mij nog een persoonlijke traktatie, Ringmussen, voor mij de eerste keer om deze soort te zien. Dan maakt je hart toch een sprongetje. Eenmaal in Zevenhuizen hield de regen inderdaad op en de Purperkoet zat daar braaf op ons te wachten. Nog een lifer en niet alleen voor mij, zelfs voor de meest ervaren vogelaars onder ons (in ieder geval als waarneming in Nederland). Verder werden we nog getrakteerd op een Blauwborst, IJsvogel, Watersnippen, Smienten en nog veel meer.

Aan het eind van deze dag hebben we 72 soorten gezien, nou ja 72? Ik heb die Zwarte Ruiter gemist, ondanks alle aanwijzingen. En “waar dan, waar dan?” blijven roepen helpt klaarblijkelijk niet. Of was het die grijzige Tuureluur-achtige steltloper? Tja, in winterkleed is het zwart er wel vanaf. Maar kan je dan niet beter spreken van een voormalig Zwarte Ruiter?

Al met al een geweldige dag, dank je wel aan onze gids Eef van Huijssteeden.